dr Łukasz Szczygieł informuje:
Można zażartować, że brak efektu jest najczęstszym efektem ubocznym skleroterapii. Brak efektu wynikać może z wielu przyczyn, ale przeważnie jest skutkiem złego planowania czy nieprawidłowej techniki skleroterapii. Może wynikać również z braku współpracy ze strony pacjenta.
Diagnostyka USG Doppler jest ważnym elementem w przygotowaniu do zabiegu
Złe planowanie o którym wspomniano bierze się zwykle ze zbyt pobieżnego wykonania USG dopplerowskiego i pominięcia części żył zasilających żylaki lub nawet samych żylaków. Standardem badania ultrasonograficznego powinno być nie badanie w kompletnie zacienionym pomieszczeniu, ale w świetle rozproszonym, choć nie ostrym. Jeżeli znajdujemy żylaki atypowe i podejrzewamy tło miedniczne, konieczne powinno być wykonanie badania USG Doppler krocza, jamy brzusznej, miednicy małej, a także USG Doppler przezpochwowe w pozycji półsiedzącej lub nawet stojącej.
Niewłaściwie dobrana metoda leczenia
Złe planowanie może wynikać również z przeszacowania możliwości leczenia skleroterapią zbyt szerokich żylaków lub żył je zasilających – odpiszczelowej, odstrzałkowej, czy perforatorów. Tam, gdzie można, należy zastosować laser wewnątrzżylny lub przynajmniej zmodyfikować procedurę skleroterapii o użycie cewników i tumescencji. Pacjent powinien uzyskać rzetelną wiedzę odnośnie powodzenia zabiegu, i najlepiej na piśmie (jaki jest procent szansy na trwałe zamknięcie i zanik leczonej żyły). Warto zaznaczyć, że lekarz nie powinien poddawać się woli pacjenta, który oczekuje tańszej metody leczenia żył, gdy wiadomym jest, że leczenie to nie będzie skuteczne.
Sklerozant o niższym stężeniu
Brak spektakularnego efektu skleroterapii może również wynikać z prawidłowo przyjętych wspólnie z pacjentem założeń, przy jednoczesnym zastosowaniu mniej inwazyjnej metody leczenia. Jeżeli np. nie akceptujemy możliwych przebarwień pozabiegowych to można zastosować sklerozant w niższym stężeniu. Istnieje też możliwość leczenia tradycyjną skleroterapią zamiast skleroterapią pianową. Efekty takich zabiegów są po prostu słabsze i potrzebnych jest więcej sesji zabiegowych, kosztem mniejszego ryzyka zabiegu.
Brak kompresjoterapii
Kolejną przyczyną braku efektu skleroterapii może być niestosowanie przez pacjenta kompresji pozabiegowej z dodatkowymi elementami uciskającymi okolicę leczonych żył. Przez pierwsze dni i godziny skutkować to może niezamknięciem się dużych żylaków i brakiem efektu, zwłaszcza na udach.
Co robić, jeśli zabieg skleroterapii został wykonany nieprawidłowo?
Zarówno niedoszacowanie odpowiednio silnego stężenia leku potrzebnego do skleroterapii, jak i użycie zbyt małej jego ilości (ale pamiętając o ograniczeniach ilości stosowanej piany oraz ilości ampułek sklerozantu na jeden zabieg) może prowadzić do braku efektów pozabiegowych. Dzieje się tak, gdyż krew błyskawicznie rozcieńcza i dezaktywuje sklerozant, stąd niewłaściwie przygotowany lek nie zdoła zamknąć całej średnicy leczonej żyły na całej jej długości. Niepełne zamknięcie skutkuje ponownym całkowitym otwarciem naczynia obserwowanym w USG Doppler przy pierwszej lub kolejnej kontroli pozabiegowej. Aby zwiększyć skuteczność skleroterapii stosuje się jej modyfikacje opróżniające żyłę z krwi przed podaniem sklerozantu.
Jeśli chcemy mieć pewność prawidłowości wykonania skleroterapii warto skorzystać z kontroli pozabiegowej (ok. 1-2 tygodni po zabiegu) z badaniem USG Doppler. Gdy ujawni się niepełne zamknięcie żylaków, możliwe jest jednocześnie od razu dostrzyknięcie sklerozantu lub zaplanowanie modyfikacji techniki zabiegowej.
